Polygon 2.0'ın Agregasyon Katmanı (AggLayer), geçerli zk-SNARKs üretebilen herhangi bir CDK'nin bağlanmasına izin veren izin gerektirmeyen bir protokoldür. Bu açıklık, ekosistemin yükselişini teşvik etse de, aynı zamanda bazı potansiyel güvenlik risklerini de beraberinde getirmiştir.

Varsayalım ki, AggLayer'a bağlanmaya çalışan kötü niyetli bir CDK zinciri (şimdilik MaliciousChain diye adlandıralım) var. Ne yapmalıyız? Dikkat edilmesi gereken bir nokta, zk-SNARKs'ın yalnızca hesaplamanın doğruluğunu garanti edebileceği ve hesaplamanın ahlaki olduğunu yargılayamayacağıdır. MaliciousChain'in sunduğu zk-SNARKs matematiksel olarak tamamen doğru olsa bile, AggLayer'ın L1 akıllı sözleşmesi saf bir matematik doğrulayıcısı olarak bunu kabul etmek zorundadır.

Ancak bu, tüm ekosistemin kötü niyetli katılımcılara karşı çaresiz olduğu anlamına gelmez. Aslında, Polygon ekosisteminin savunma mekanizması yalnızca L1'in kod katmanına bağlı değildir, daha çok L2/L3'ün sosyal ve ekonomik katmanlarına bağlıdır.

Bu çok katmanlı savunma sisteminde, toplayıcı (Aggregator) hayati bir rol oynamaktadır. Toplayıcı, L2'nin kanıtlarını paketleyip L1'e göndermekle sorumludur. Merkeziyetsiz bir toplayıcı pazarında, toplayıcı sosyal denetim uygulayabilir ve kötü niyetli davranışlara karşı ilk savunma hattı olabilir.

Bu çok katmanlı savunma mekanizması, blok zinciri ekosisteminin karmaşıklığını ve uyum yeteneğini göstermektedir. Bu sadece teknolojik güvenlik önlemlerine dayanmakla kalmaz, aynı zamanda sosyal konsensüsü ve ekonomik teşvikleri birleştirerek daha sağlıklı ve güvenli bir blok zinciri ortamı oluşturur. Bu şekilde, Polygon 2.0 ekosistemi, açıklığını korurken potansiyel güvenlik tehditlerine etkili bir şekilde yanıt verebilir.