Polygon 2.0'ın Agregasyon Katmanı (AggLayer) devrim niteliğinde bir kavram olan atomik birleştirilebilirliği tanıttı. Bu özellik, cross-chain işlemlerinin bir bütün olarak gerçekleştirilmesine olanak tanır; ya tamamen başarılı olur ya da tamamen başarısız olur. Bu mekanizma, geleneksel asenkron cross-chain köprülerinin neden olabileceği varlık bekletme sorununu etkili bir şekilde çözer ve kullanıcılara daha güvenli bir Zincirler Arası Birlikte Çalışabilirlik deneyimi sunar.

Ancak, bu tamamen yeni ticaret modeli bazı dikkat çekici sorunları da beraberinde getiriyor. Özellikle atomik ticaret paketlerinin başarısız olduğu durumlarla ilgili olarak, 'atomik başarısızlık' adlı yeni bir meydan okumayla karşı karşıya kalıyoruz. Bu sadece kullanıcı deneyimini (UX) etkilemekle kalmıyor, aynı zamanda ek Gas maliyeti sorunlarına da yol açabilir.

Bu sorunu anlamak için somut bir senaryo üzerinden gidelim:

Kullanıcının Alice, iki işlem içeren bir atomik işlem paketi oluşturduğunu varsayalım: öncelikle A zincirindeki Aave platformunda 10 ETH kilidini açar, ardından hemen B zincirindeki OpenSea platformunda belirli bir NFT satın alır. Paylaşılan sıralayıcı, A zinciri ve B zincirindeki bloklarda bu iki işlemi geçici olarak gerçekleştirir.

Ancak, işlem sırasında B zincirindeki NFT başka bir kullanıcı tarafından satın alınırsa, tüm atomik işlem paketi başarısız olacaktır. Atomiklik gereksinimi nedeniyle, A zincirindeki ETH kilidinin açılma işlemi başarılı olabilse bile, geri alınması gerekir. Sonuç olarak, Alice'in Aave pozisyonu değişmeden kalır ve tüm işlem iptal edilir.

Bu durum, atomik bileşenlerin potansiyel risklerini vurgulamaktadır. Kullanıcıları kısmi işlem gerçekleştirme risklerinden korurken, aynı zamanda diğer bileşenlerin başarısızlığı nedeniyle başarılı olabilecek işlemlerin iptal edilmesine de neden olabilir. Bu, kullanıcıları hem kafa karıştırıcı hem de sinir bozucu hale getirebilir ve tekrar eden denemeler nedeniyle Gas maliyetlerini artırabilir.

Bu nedenle, atomik bileşenleri destekleyen sistemleri tasarlarken ve kullanırken, geliştiricilerin ve kullanıcıların bu potansiyel hata senaryolarını dikkate almaları gerekir. Olası çözümler arasında işlem paketleme stratejilerini optimize etme, daha net hata geri bildirim mekanizmaları sağlama ve daha esnek geri alma seçenekleri tasarlama bulunmaktadır.

Genel olarak, Polygon 2.0'ın AggLayer'ı, Zincirler Arası Birlikte Çalışabilirlik için güçlü araçlar sunuyor, ancak güvenliği sağlarken kullanıcı deneyimini nasıl artıracağımız hala derinlemesine tartışılması gereken bir konu. Teknolojinin sürekli ilerlemesiyle birlikte, bu zorlukların nihayetinde çözüleceğine inanmak için nedenlerimiz var ve bu da Web3 ekosisteminin refahına giden yolu açacaktır.