Büyük yağmur mızrağımı köreltti, savaş atım da paslandı, ama benim dalgalanma Don Kişot tarzında, yaşamın dev rüzgar değirmeni olarak adlandırılıyor, seninle üç yüz raund savaşmak istiyorum, üç yüz raund! Paslı mızrak hiçliğin rüzgar değirmenine saplandığında, kırık zırh kıvılcım saçarak çarpıştığında, o kemikleri sayılı şovalyenin absürd bir pozisyonda insanlık ruh tarihinin en görkemli dansını tamamladı, Cervantes mizahi bir dokunuşla parşömen üzerine kaderin kenar sözlerini yazdı, gerçek kahramanlık çoğunlukla uyanıklık ve delilik arasındaki sisin içinde doğar. "Lütfen şovalyenin erdemlerini benim için tekrar tekrar söyler misin?"